Ang post ko na ito ay hindi tungkol sa bagyong dumating kundi sa magandang pangyayari na dumating sa akin nitong buong linggo.
Nakasama kita sa napaka ikling panahon, magaan ang loob ko sa'yo kahit hindi pa kita lubusang kilala. Alam kong may mga sitwasyon kang pinagdadaanan at ganun din naman ako, mas malala lang siguro yung sa akin, isama mo narin dun yung dahilan na mas matanda ako sayo.
Kaya mong unawain ang mga sinasabi ko, nagugulat nalang ako minsan kasi mature ang pagiisip mo. Natutuwa ako sa mga ibinabahagi mo tungkol sa'yo, May pagka wirdo ka at mas malala naman ako, mahiyain ka at ako naman ang kabaligtaran mo, nadadala pa ako lalo habang nakatitig sa mga mata mo.
Hindi ko matantya kung ano ang nararamdaman ko pero nung nakasama kita nabatid ko kung ano ito. Humahanga ako sa'yo, hindi ko inaasahan na sa pagiging malakas ko ay ipinakita mo sa akin kung ano ang kahinaan ko.
Maraming tanong at komplikasyon kung dudugtungan ko pa ito pero malaki ang pasasalamat ko dahil napagtanto ko, na kaya ko pa palang makaramdam nito. Pinipigilan ko, para narin sa ikabubuti mo, nililimitahan ko para narin sa kapakanan ko.
Ang tanging hangad ko lamang ay ang kaligayahan mo at kalimutan ang nakaraan na nagpapahirap sa iyo. pilitin mong mas maka usad at gawin ang gusto mo, nang sa gayon ay mas makilala mong muli ang sarili mo.
Maging matatag ka at asahan na nandito lang ako para sumuporta sa iyo. Nagawa mong pahintuin ang mundo ko sa loob lamang ng isang linggo, paano pa kaya sa mga taong mas malalapit sayo.
At kung bakit ko isinulat 'to? ayaw ko lang sigurong makalimutan yung espesyal na pakiramdam na naibahagi mo. Gusto pa sana kitang mas makilala, masyado parin namang maaga. Sa totoo lang...
Hindi ko matantya kung ano ang nararamdaman ko pero nung nakasama kita nabatid ko kung ano ito. Humahanga ako sa'yo, hindi ko inaasahan na sa pagiging malakas ko ay ipinakita mo sa akin kung ano ang kahinaan ko.
Maraming tanong at komplikasyon kung dudugtungan ko pa ito pero malaki ang pasasalamat ko dahil napagtanto ko, na kaya ko pa palang makaramdam nito. Pinipigilan ko, para narin sa ikabubuti mo, nililimitahan ko para narin sa kapakanan ko.
Ang tanging hangad ko lamang ay ang kaligayahan mo at kalimutan ang nakaraan na nagpapahirap sa iyo. pilitin mong mas maka usad at gawin ang gusto mo, nang sa gayon ay mas makilala mong muli ang sarili mo.
Maging matatag ka at asahan na nandito lang ako para sumuporta sa iyo. Nagawa mong pahintuin ang mundo ko sa loob lamang ng isang linggo, paano pa kaya sa mga taong mas malalapit sayo.
At kung bakit ko isinulat 'to? ayaw ko lang sigurong makalimutan yung espesyal na pakiramdam na naibahagi mo. Gusto pa sana kitang mas makilala, masyado parin namang maaga. Sa totoo lang...
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento